Outro gran prato de culler (e comfort food) nos meses de outono é a cabaza, en todas as súas variantes. Na casa, a que máis nos gusta preparar é a crema. Xeralmente cociñámola especiada, outras veces cocida con mazá… mais hoxe comparto convosco a versión máis sinxela (o que non quere dicir que sexa a máis eslamiada). Crema de cabaza enfornada con sal, pementa negra e ourego. Receita rápida que require cero esforzo pola vosa parte. Só precisades un forno e 1 hora do voso tempo.
Ingredientes
1 cabaza.
Sal ao gusto.
Pementa negra ao gusto.
Ourego ao gusto.
AOVE.
Pasos a seguir
Quitar os extremos da cabaza e cortar á metade. Retirar as sementes e os fíos do redor.
Salpementar ao gusto e regar cun fío de AOVE.
Enfornar durante 50 minutos a 180 graos centígrados.
Unha vez a cabaza estea asada, separar a carne da pel coa axuda dunha culler.
Botar a carne da cabaza nun recipiente (ou procesador de alimentos) xunto coa prebe que se foi creando no enfornado (é unha explosión de sabor, crédeme!) e bater até obter a cremosidade axeitada.
Incorporar a crema nunha pota e quentar a lume baixo até que comece a ferver.
Unha das nosas receitas de aproveitamento favoritas, canto temos sobras vexetais, son as samosas, empanadas típicas de Oriente Medio. Este prato ten infinidade de variantes, dependendo da rexión que visites. As que nós facemos xeralmente, son as samosas indias (recheas de pataca, chícharo e aneto ou, incluso, carne especiada) mais con pasta filo en troques da cobertura de fariña.
Ingredientes
400 g. de patacas cocidas.
200 g. de chícharos cocidos.
1 cullerada de aneto.
AOVE.
1 cullerada de sobremesa de Garam Masala.
10 láminas de pasta filo.
Pasos a seguir
Quentar unha tixola (ou wok) cun fío de aceite de oliva para saltear as patacas e os chícharos a lume medio. É recomendábel esmagalos un pouco para que collan ben os sabores das especias.
Engadir o aneto e o Garam Masala e saltear durante uns 3 minutos máis.
Deixar arrefriar o recheo un pouco antes de facer os paquetiños de pasta filo.
Desenrolar a pasta filo e cubrila cun pano húmido mentres se vai manipulando cada lámina.
Estirar unha lámina de filo nunha superficie limpa e lisa. Cun pincel, pintar a superficie da lámina con aceite. A continuación, dobrar a lámina ao medio e volver pintar a superficie.
Poñer unha cullerada do recheo no extremo esquerdo da lámina, deixando de marxe uns 2 cm. para poder pechar os paquetiños.
Suxeitar a marxe esquerda da lámina (con coidado de que non caia o recheo) e dobrar diagonalmente cara a dereita, creando un triángulo. Continuar dobrando a lámina até chegar ao extremo dereito.
Pintar o extremo da lámina para pechar o triángulo e colocar nunha bandexa de forno, cuberta con papel vexetal.
Repetir coas 9 láminas restantes.
Quentar o forno a 200 graos centígrados e enfornar as samosas durante uns 20 minutos.
Consello: Servir acompañadas de Chutney de manga picante.
O curri é un dos pratos máis versátis da cociña india (e un dos nosos favoritos). Tanto o prato en si (e os seus centos de versións) como a especia, ben merecen un monográfico mais hoxe só faremos unha pequena introdución.
Como primeiro achegamento a este mundo de olores e sabores tráiovos un curri vermello vegano que nada ten que envexar aos curris de polo.
Ingredientes
400 gramos de garavanzo cocido.
6 culleradas de arroz basmati.
1 cullerada de tahini.
Pemento doce en po.
1 cullerada de tamarindo.
½ cullerada de sobremesa de curri vermello en pasta.
150 ml. leite de coco.
3 dentes de allo.
AOVE.
Sal.
Opcional: pipas ou flor de cabaciña como complemento.
Pasos a seguir
Lavar o arroz debaixo da billa para que perda o exceso de amidón.
Cociñar o arroz en auga fervendo durante 12 minutos.
Nunha tixola ou wok, botar un fío de AOVE e dourar os 3 dentes de allo (ben picadiños ou prensados).
A continuación, engadir os garavanzos xa cocidos previamente (ou empregalos de tarro para aforrar tempo).
Incorporar o tahini, o pemento en po, o tamarindo e o curri. Mesturar ben até que todos os mollos e condimentos queden ben incorporados.
Engadir a leite de coco, salgar ao gusto, e deixar cocer a lume baixo durante 10 minutos.
Servir co arroz acompañado de flor de cabaciña, pipas ou outro froito seco do voso gusto.
Na casa non somos veganos (a miña parella morrería da pena se non volve cheirar o churrasco) mais si que intento reducir o consumo de carne todo o que podo. Até o de agora, non empregara nunca a soia texturizada pero quedei encantada co resultado (tanto coa textura como co sabor. Calquera diría que non é carne!).
Iso si, debido a que a soia texturizada non ten un sabor marcado, é imprescindíbel botar man das especias e mollos para lle dar gusto. Neste caso, para estas fajitas empreguei o puré de tomate e o pemento afumado para enxalzar o seu sabor.
Ingredientes
200 g. de soia texturizada.
250 g. de feixóns vermellos.
½ cebola.
1 dente de allo.
½ pemento vermello.
3 culleradas de puré de tomate.
1 cullerada de mollo barbacoa.
1 cullerada de sobremesa de pemento afumado en po.
AOVE.
700 ml. de caldo de verduras (aprox.).
8 fajitas de trigo ou millo pequenas.
Pasos a seguir
Rustrir a cebola, o pemento e o allo ben picadiños, nun fío de AOVE, até que se douren.
Engadir o tomate e o mollo barbacoa. Remover ben e deixar rustrir 1 minuto.
Engadir o pemento afumado e incorporar ben ao rustrido.
Incorporar os feixóns e remover. Deixar cociñar 3 minutos a lume medio/baixo.
Engadir a soia e mesturar ben co rustrido para que absorba todos os sabores.
Cubrir co caldo de verduras e remover a soia, de cando en cando, para que vaia absorbendo o líquido.
Deixar cociñar durante 15/20 minutos até que a soia quede ben hidratada e branda.
Unha vez a soia absorba o caldo e estea hidratada, servir coas fajitas previamente quentadas no microondas durante 10 segundos a 800W.
NOTA: para que a soia non quede gomosa é importante ir probando durante a cocción. No caso de que a soia absorba o caldo antes de tempo, será preciso engadir máis até conseguir a textura desexada.
Hoxe tráiovos un pan de masa nai diferente, cun toque de Chlorella no empoado final.
A chlorella é un alga unicelular que está chea de beneficios para a nosa saúde. Hai quen mesmo a describe como un súper alimento. Entre a morea de nutrientes que porta a chlorella podemos destacar o Omega 3, a fibra, antioxidantes, Vitamina C e B12, alén de una gran cantidade de proteinas.
Ingredientes:
80% fariña de panadaría.
20% fariña de espelta.
75% hidratación.
20% masa nai.
2% Sal.
Opcional: empoar con Chlorella xusto antes de greñar.
Pasos a seguir:
Segue os pasos da fermentación en bloque descritos na receita Bolo de pan do país con masa nai.
Bos e calorosos días! Hoxe tráiovos unha receita ben sinxela para refrescar os vosos corpiños xeitosos con eses froitos que están a punto de se estragar: Smoothie de arandos e banana.
Truco: Cando vexades que as froitas están a piques de podrecer, non as tiredes no lixo, conxeládeas! Agora no verán son a solución perfecta para ter un bo smoothie nun tris.
Ingredientes:
1 banana.
1 presa de arandos.
50 ml. de leite de coco (ou a vosa bebida vexetal de preferencia).
Pasos a seguir:
Botar a froita e o leite nun batedor americano e bater durante 30 segundos (aprox.)
Sei que o mellor momento para facer conservas é cando remata o verán mais o ano pasado (alén de facer conservas como para parar un tren) as tomateiras seguían a producir sen control. Por esta razón, cando temos superprodución de tomates, sempre conxelo varias bolsas para ir consumindo durante o inverno en guisos, estufados etc.
Este ano parece que non fixen uso abondo e aínda tiña dúas bolsas grandes agardando por min. En consecuencia, resolvín facer conservas de passata (puré de tomate) e comezar a facer sitio para os novos tomates.
Ingredientes:
Tomates.
AOVE.
Allo ao gusto.
Mencía ao gusto.
1 pau de canela.
1 presa de ourego fresco.
Pasos a seguir:
Desconxelar os tomates a temperatura ambiente e a continuación cortar en anaquiños para que caiban ben na picadora (ou batedor americano).
Mentres, nunha pota grande e alta, botar un bo chorro de AOVE co allo. Este pode ir laminado ou triturado (segundo os vosos gustos).
Cando o allo estea dourado, introduciremos o puré de tomate (que neste momento estará de cor rosa e bastante licuado) e poñerémolo a lume medio/baixo a que reduza durante un par de horas (ou até que vexamos que a densidade do puré é o bastante consistente).
Cando o tomate comece a burbullar botaremos o Mencía (aprox. 50 ml.) e o pau de canela.
Unha vez vexamos que a densidade do puré é a desexada, retiraremos o pau de canela e introduciremos o ourego ben picadiño.
Unha vez apaguemos o lume, deixaremos que repouse uns minutos antes de repartilo en tarros de vidro ben desinfectados.
Unha vez repartido nos tarros de vidro, taparémolos ben para que fagan o baleiro correctamente.
Poñeremos os tarros ao lume con auga fervendo nunha pota alta (as rápidas van xenial pola súa altura). Eu adoito meter un par de trapos no fondo para que os tarros non se movan moito.
Unha vez a auga rompa a ferver, deixaremos os tarros (cubertos case até a tapa se é posíbel) durante 20 minutos. Despois, deixarémolos arrefriar sobre unha superficie que soporte ben a calor. Pouco a pouco iredes escoitando o “clic” que será sinal de que o baleiro está ben feito.
NOTAS: Nota 1: Tede en conta que o tomate conxelado leva unha maior cantidade de auga, polo tanto terá que estar máis tempo no lume que os tomates frescos.
Nota 2: Se non tedes batedor americano ou procesador podedes facer o puré cun batedor convencional.
Nota 3: Se preferides facer o puré co tomate pelado (no canto de botalo completo como fago eu), é moi doado. No caso dos tomates conxelados, ao perder a capa de xeo, a pel despégase con moita facilidade.
Nota 4: Para facer as conservas (e que estas duren moitos meses) precisaredes uns tarros de vidro que teñan tapa que faga baleiro, se non a conserva perderase nuns días.
Recendo 