A receita de hoxe, pertence á tradición culinaria de Venezuela, país irmá do pobo galego durante xeracións. Os meus sogros, como moitos outros galegos e galegas, emigraron a este país na primeira metade do século XX. Alí, alén de manter os seus propios costumes, decidiron afillar moitas das tradicións crioulas que este novo fogar tiña que ofrecer. Entre elas, o Pabellón Criollo.
As orixes deste prato son como as lendas: dependendo de quen as conte terán un cariz ou outro. Segundo os artigos aos que tiven acceso, inicialmente, o nacemento do Pabellón orquestraríase do xeito máis humilde posíbel. O prato que hoxe coñecemos viría da composición culinaria acadada polos escravos africanos (levados a Venezuela no século XVIII) coa fin de sacar o maior partido aos escasos alimentos aos que tiñan acceso. Máis unha vez, vemos como os grandes fitos gastronómicos que definen os pobos son pratos modestos (produto da necesidade) que non só quitaban a fame, senón que tamén acubillaban o corazón.
Simbolicamente, segundo o investigador Norberto E. Petryk, cada elemento/alimento dentro deste prato xoga un papel representativo moi importante, xa que estaría a representar as catro culturas que conforman Venezuela.
A carne esfiañada simboliza a mestizaxe dos pobos de Venezuela.
O arroz representa os europeos que invadiron Venezuela.
As caraotas (ou feixóns negros) evocan a etnia africana.
O plátano fritido personifica os aborixes.
Sexa como for nun inicio, hoxe día o Pabellón está recoñecido como prato nacional por excelencia en Venezuela e, como todo gran prato, as súas variacións son incontábeis. Hoxe imos homenaxear o PabellónCriollo típico de Caracas, cidade en que vivían os meus sogros. A miña receita será unha adaptación libre da versión que Armando Scannone plasmou no seu afamado libro de receitas Mi cocina, a la manera de Caracas (1982).
Consello: Lede con calma! Esta receita, aínda que sinxela, conta con varios procesos a seguir.
Proceso 1: Sopa de caraotas
Prepararemos a sopa de caraotas 24 h. antes.
Ingredientes para a sopa de caraotas:
300 g. de caraotas negras.
½ cebola.
½ pemento vermello.
Instrucións:
Poñer a remollo as caraotas 24 h. antes.
Poñer as caraotas, a cebola e o pemento nunha pota express durante 60 minutos.
Deixar repousar até o día seguinte.
Proceso 2: Carne esfiañada
Ingredientes:
500 g. de falda de tenreira.
½ cebola picada.
6 dentes de allo picados.
½ pemento picado.
1 tomate pelado picado.
4 g. de ají ou pemento doce en po.
20 ml. de salsa Perrins.
4 gramos de comiño moído.
2 culleradas de ketchup.
Sal e pemento ao gusto.
Instrucións:
Cocer a carne nunha pota a presión durante 30 minutos.
Deixar arrefriar a carne e despois desfiañar.
Sofritir a cebola e o allo até que a cebola estea translúcida.
Engadir o pemento picado e o pemento en po. Sofrixir durante 1 minuto.
Agregar o tomate, a salsa Perrins, o sal, a pementa e o comiño. Deixar cociñar durante 10 minutos.
Botar o ketchup, a carne e o caldo restante de cocer a carne. Ferver a lume forte e despois deixar a lume medio/baixo até que reduza.
Proceso 3: Arroz
Poñer a cocer o arroz para despois mesturar coas caraotas. Eu, neste caso, empreguei arroz Thai para que tivese un gusto floral, mais podedes utilizar o que máis vos guste. Polo que respecta ás cantidades, xeralmente, eu conto unhas 4 culleradas por persoa.
Proceso 4: Bananas
Cortar unha banana madura en láminas.
Frixir a banana a lume medio.
Proceso 5: Conformar o Pabellón
Mesturar o arroz coas caraotas, para o que empregaremos algo de sopa de cocer as caraotas e así ligar o prato, se for preciso, antes de servir.
Poñer nun prato unha ración de arroz con caraotas, a carne esfiañada e, por último, un par de láminas de banana.
Recendo 